ΣΦΥΡΙΧΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΑΝΤΙΑ

Τα Αντιά είναι το μόνο μέρος στην Ελλάδα όπου γεννήθηκε ένας τόσο ξεχωριστός τρόπος επικοινωνίας. Λόγω της ορεινής τοποθεσίας του χωριού και της καθημερινής ασχολίας των κατοίκων στην ευρύτερη ύπαιθρο, οι Αντιώτες επινόησαν έναν έξυπνο τρόπο να επικοινωνούν μεταξύ τους εξ αποστάσεως, και να μεταφέρουν μηνύματα σε μεγάλες αποστάσεις. Ο ήχος του σφυρίγματος ακούγεται πολύ πιο μακριά από την ανθρώπινη φωνή και από αυτή την απλή παρατήρηση οι Αντιώτες παρακινήθηκαν να αναπτύξουν τη σφυριχτή γλώσσα τους για δύο λόγους. 1]Για να επικοινωνούν από μεγάλες αποστάσεις 2]Για να μην καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι τους διαλόγους τους Όποιος την ακούει για πρώτη φορά πιστεύει ότι πρόκειται για μια «συνθηματική γλώσσα» και, φυσικά, δεν μπορεί να υποπτευθεί ότι πρόκειται για πλήρως ανεπτυγμένη γλώσσα. Κι όμως, στη «Σφυριχτή Γλώσσα» οι Αντιώτες κάθε συλλαβή την αποδίδουν με διαφορετικό ήχο σφυρίγματος («σφυριά», όπως τον λένε)  καθώς για κάθε γράμμα της Αλφαβήτου υπάρχει αντίστοιχος σφυριχτός ήχος και τόνος. Η «σφυριχτή γλώσσα» διατηρεί ακόμα και τον τονισμό. Έτσι λέξεις που διαφέρουν μόνο στον τονισμό («πότε» - «ποτέ») αποδίδονται με διαφορετικές «σφυριές».  Η «Σφυριχτή γλώσσα» είναι άγνωστο πότε επινοήθηκε και από πότε άρχισε να αναπτύσσεται. Είναι επίσης άγνωστα τα διαφορετικά στάδια εξελίξεως που οπωσδήποτε πέρασε. Ανεξάρτητα όμως από αυτά, σήμερα έχουμε μια πλήρως ανεπτυγμένη γλώσσα που διασώθηκε αιώνες τώρα – όπως οι ίδιοι οι Αντιώτες περηφανεύονται να λένε , αποκλειστικά ως προφορική παράδοση της απερχόμενης γενιάς στη νεότερη. Καθώς οι νέοι του χωριού εγκατέλειπαν το χωριό όλο και σε μικρότερη ηλικία ,το 2011 όσοι ακόμα σφύριζαν ήταν μεταξύ των 50 έως 80 ετών και όλοι πλέων θεωρούσαν δεδομένο ότι αυτή η ιδιαίτερη γλώσσα θα εξαφανιστεί και κανείς δεν ενδιαφερόταν για την διάσωση της.

Το καλοκαίρι του 2010 επισκέφτηκε το χωριό ο απόδημος Αντιώτης Παναγιώτης Τζαναβάρης ο οποίος έκανε την πρόταση δημιουργίας ενός Πολιτιστικού Συλλόγου που μεταξύ των άλλων δραστηριοτήτων θα είχε σαν κύριο στόχο την διάσωση της <σφυριχτής γλώσσας> του χωριού και στις 27 Αυγούστου η πρόταση έλαβε σάρκα και οστά . Από την πρώτη στιγμή ο Παναγιώτης Τζαναβάρης ξεκίνησε έναν μοναχικό δρόμο μετ’ εμποδίων για την επίτευξη του στόχου, διότι όλοι πίστευαν ότι ήταν κάτι ανέφικτο και οι προερχόμενοι από το χωριό νέοι ήταν απρόθυμοι να καταβάλουν προσπάθεια για την εκμάθηση της σφυριχτής γλώσσας οπότε σε πρώτη φάση απευθύνθηκε σε δύο νέους στην Σύρο όπου είναι ο η μόνιμη κατοικία του.. Ήταν η πρώτη φορά που η γλώσσα θα μεταφερόταν μέσα από διδασκαλία και όχι από εμπειρικά ακούσματα και είχε κάποιες επιφυλάξεις ,αλλά τα αποτελέσματα ήταν καταπληκτικά, διότι παρ’ όλο που οι μαθητές δεν είχαν προηγούμενα ακούσματα μετά από 10 ημίωρα μαθήματα μπορούσαν να καταλαβαίνουν και να προφέρουν την σφυριχτή γλώσσα με πλήρη κατανόηση.

Στην συνέχεια μετά το πρώτο φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε στην Κάρυστο ευαίσθητοποιήθηκαν και νέοι από το χωριό αλλά και από την Κάρυστο,με αποτέλεσμα σήμερα να μαθαίνουν την γλώσσα 6 νέοι που διασφαλίζουν την διάσωση της για τα επόμενα 40 χρόνια .

,